ഉള്ളിലെ മൃഗത്തെ
വേലിപ്പഴുതിലൂടെ കടത്തി
കുടുക്കി
കാലിലടിച്ചും
തലയ്ക്കടിച്ചും;
പുളയുന്നുണ്ട് മൃഗം.
മൃഗമിടക്കിടെ
നിഴലിന്മേല്‍ നിഴല്‍ വീണ
അതിലും നിഴല്‍ വീണ
കാടു കാണുന്നു
കുതിക്കുന്നു പിന്നെയും
കാടല്ലെ
പണ്ടത്തെ വീടല്ലെ
എന്നൊക്കെ
ന്യായങ്ങള്‍ നിരത്തിയും.
----------------
ബൂലോകകവിതയില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്
വേലിപ്പഴുതിലൂടെ കടത്തി
കുടുക്കി
കാലിലടിച്ചും
തലയ്ക്കടിച്ചും;
പുളയുന്നുണ്ട് മൃഗം.
മൃഗമിടക്കിടെ
നിഴലിന്മേല്‍ നിഴല്‍ വീണ
അതിലും നിഴല്‍ വീണ
കാടു കാണുന്നു
കുതിക്കുന്നു പിന്നെയും
കാടല്ലെ
പണ്ടത്തെ വീടല്ലെ
എന്നൊക്കെ
ന്യായങ്ങള്‍ നിരത്തിയും.
----------------
ബൂലോകകവിതയില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചത്
മനസിലാകുന്നില്ല
ReplyDeleteകവിതക്കും കവിക്കും ഒരുപാട് ന്യായങ്ങള്‍ ഉണ്ട് അല്ലെ
ReplyDeleteന്യായം കൊള്ളാം , പക്ഷേ...
ReplyDeleteഅന്യായത്തിലെ ന്യായങ്ങള്‍
ReplyDeletekaadu oru pralobhanam...nizhalinmel nizhal theerth..pandathe veedu ennath verum nyayathinu vendiyulla nyayam.kavitha sookshmam.
ReplyDeleteനല്ല കവിത, മനസ്സിലെ മൃഗം കാട്ടിലാണല്ലോ പിറന്നത്, മെരുക്കി എടുത്തന്നേ ഉള്ളൂ, ചിലപ്പോൾ അത് ‘കാടു കാട്ടി‘യെന്നിരിക്കും!
ReplyDeleteകവിത നന്നായി
ReplyDeleteഎന്നാല്‍ ....ആരുമായും എളുപ്പം സംവദിക്കത്തക്ക വണ്ണം
ഒന്ന് കൂടി തുരന്നെഴുതാമായിരുന്നു !
നിഴലിന്മേല്‍ നിഴല്‍ വീണ
ReplyDeleteഅതിലും നിഴല്‍ വീണ
കാടു കാണുന്നു
കുതിക്കുന്നു പിന്നെയും............
-nannaayi ithu
മനസ്സിലാക്കാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ട്..ക്ഷമിക്കുക.
ReplyDeleteകാട്ടിലൊന്നുമില്ല തോഴാ, നാട്ടിൽ വഴാൻ ഹേതുവായി പണമിരിപ്പൂ.
ReplyDeleteഎത്ര മെരുക്കിയാലും മൃഗവാസന ഇടയ്ക്കെപ്പോഴെങ്കിലും മനുഷ്യന്‍ കാണിക്കാതിരിക്കില്ല..അതിനു ന്യായം പലതും ...ഈ ഓര്‍മ്മപെടുത്തല്‍ നന്നായി ....ആശംസകള്‍
ReplyDelete