അതുവരെ
നിശ്ശബ്ദമായിരുന്ന കാട്
ഖണ്ഡം ഖണ്ഡമായ്
ചിതറുന്നു.
ഒരു മാന്പേടയെ
സിംഹം കൊല്ലുന്നതു
കാണാന് ഇന്ദ്രിയങ്ങള്
പായുകയാണ്.
പ്രാണഞരമ്പില്
പല്ലുകളമരുമ്പോള്
അടിമുതല് തിന്നുകേറുന്നു
സിംഹക്കുട്ടികളും.
പിന്നെയും
പഴയ നിശ്ശബ്ദതയില്
നഖം താഴ്ത്തിനില്ക്കുന്നു
കാട്.
--------------------------
തര്ജ്ജനി മാസിക
Tuesday, September 21, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
പിന്നെയും
ReplyDeleteപഴയ നിശ്ശബ്ദതയില്...
കവിത
:)
ReplyDeleteകാട്ടിൽ.....
ReplyDeleteപ്രണയ നൊമ്പരമോ,പ്രാണ നൊമ്പരമോ...
മനസ്സിൽ കാടുണരുന്നല്ലോ!
ReplyDeleteആശംസകള്..
ReplyDeleteഎല്ലാം കാണുന്ന കവിത...
ReplyDeleteഅതുവരെ
ReplyDeleteനിശ്ശബ്ദമായിരുന്ന കാട്
ഖണ്ഡം ഖണ്ഡമായ്
ചിതറുന്നു.
പിന്നെയും
പഴയ നിശ്ശബ്ദതയില്
നഖം താഴ്ത്തിനില്ക്കുന്നു
കാട്. nice
നിശ്ശബ്ദതയില്
ReplyDeleteകാട്
nannayi...
പിന്നെയും
ReplyDeleteപഴയ നിശ്ശബ്ദതയില്
നഖം താഴ്ത്തിനില്ക്കുന്നു
കാട്.
kollaam
നിശ്ശബ്ദത കൊണ്ട് വരയ്ക്കുന്ന കാട്
ReplyDeleteകവിത മനോഹരം തന്നെ
ReplyDelete