കൊന്നു കൊമ്പൂരി
കുഴിച്ചിട്ട ആനകളത്രയും
രാത്രിയില് എണീറ്റ്
നാലും എട്ടും കൊമ്പുകളോടെ
മദിച്ചെത്തി ചുട്ട കാടിനെ
പറത്തിയും കീറിയും
ഉറക്കത്തില്.
ആനക്കറുപ്പിന്
ഇരുട്ടിലൂടെ
എവിടേക്കാണുരുളുക.
വായ് തുറന്നമറിയാലും
ചിന്നംവിളികള്
എഴുന്നേറ്റു നില്ക്കും
വായുവിന് സ്തൂപങ്ങളെ
തകര്ത്ത് എങ്ങിനെയാണ്
ഒരു ചെറിയ അമറല്
കടന്നു പോവുക.
Friday, March 6, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
കൊമ്പ് ആരോ ഊരുകൊണ്ട് പോയ ആരാനയുടെ "ചിന്നംവിളി" ................................... ദേ കെടക്കുന്നു ...!
ReplyDeleteഒച്ച പുറത്തു വരാത്ത ഭീകരസ്വപ്നം..
ReplyDelete-സുല്
കവിതയായി
ReplyDeleteപലപ്പോഴും. ...
ReplyDeleteകവിതയാക്കി.നന്നാക്കി.
പ്രിയപ്പെട്ട പകല്ക്കിനാവ് ,
ReplyDeleteസുല് , നസീര്മാഷ്, ജ്യോതിടീച്ചര്
നന്ദി.
നാലും എട്ടും കൊമ്പുകളോടെ..
ReplyDeleteമിക്കപ്പോഴും..
മനോഹരമായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteആശംസകള്
വീരപ്പനെ പുനര്ജനിപ്പിക്കേണ്ടി വരും!
ReplyDeletenjanum irangendi varum... Ashamsakal...!!!
ReplyDeleteനല്ല കവിത!!
ReplyDeleteമനോഹരമായിരിക്കുന്നു
ReplyDeleteആശംസകള്
ഈ ആനകളൊക്കെ ഇങ്ങനെ തുടങ്ങിയാല് എന്ത് ചെയ്യും???
ReplyDelete